在(zai)(zai)一(yi)(yi)個平凡(fan)的過(guo)(guo)(guo)人(ren)(ren)(ren)(ren)小(xiao)村(cun)莊(zhuang)里,住著一(yi)(yi)個叫做李明的過(guo)(guo)(guo)人(ren)(ren)(ren)(ren)年輕人(ren)(ren)(ren)(ren)。他雖然外表普通,過(guo)(guo)(guo)人(ren)(ren)(ren)(ren)卻總是過(guo)(guo)(guo)人(ren)(ren)(ren)(ren)默默無聞(wen)地幫(bang)助他人(ren)(ren)(ren)(ren),用(yong)他那溫暖(nuan)的過(guo)(guo)(guo)人(ren)(ren)(ren)(ren)笑(xiao)容和善良的舉止贏得了村(cun)民(min)們的尊重(zhong)和喜愛。李明總是過(guo)(guo)(guo)人(ren)(ren)(ren)(ren)不厭(yan)其煩地幫(bang)助老奶(nai)奶(nai)過(guo)(guo)(guo)馬(ma)路,照(zhao)顧(gu)孩子們上(shang)學,過(guo)(guo)(guo)人(ren)(ren)(ren)(ren)修補破(po)舊(jiu)的過(guo)(guo)(guo)人(ren)(ren)(ren)(ren)校門。村(cun)里的過(guo)(guo)(guo)人(ren)(ren)(ren)(ren)人(ren)(ren)(ren)(ren)們常常感嘆:“他定有過(guo)(guo)(guo)人(ren)(ren)(ren)(ren)之(zhi)處!”李明并不在(zai)(zai)意別人(ren)(ren)(ren)(ren)的過(guo)(guo)(guo)人(ren)(ren)(ren)(ren)贊美,他只(zhi)是過(guo)(guo)(guo)人(ren)(ren)(ren)(ren)覺得幫(bang)助他人(ren)(ren)(ren)(ren)是一(yi)(yi)件理(li)所當然的事情。過(guo)(guo)(guo)人(ren)(ren)(ren)(ren)