《老(lao)(lao)(lao)(lao)張(zhang)(zhang)(zhang)小(xiao)說(shuo)(shuo)(shuo)(shuo)》講述了一個(ge)平(ping)凡的老(lao)(lao)(lao)(lao)張(zhang)(zhang)(zhang)小(xiao)說(shuo)(shuo)(shuo)(shuo)老(lao)(lao)(lao)(lao)人張(zhang)(zhang)(zhang)先(xian)生,在退休后開始寫小(xiao)說(shuo)(shuo)(shuo)(shuo)的老(lao)(lao)(lao)(lao)張(zhang)(zhang)(zhang)小(xiao)說(shuo)(shuo)(shuo)(shuo)故(gu)事。他以(yi)自己的老(lao)(lao)(lao)(lao)張(zhang)(zhang)(zhang)小(xiao)說(shuo)(shuo)(shuo)(shuo)親身經歷為靈感(gan),創(chuang)作(zuo)(zuo)了許多(duo)溫馨感(gan)人的老(lao)(lao)(lao)(lao)張(zhang)(zhang)(zhang)小(xiao)說(shuo)(shuo)(shuo)(shuo)故(gu)事,受到讀(du)者的老(lao)(lao)(lao)(lao)張(zhang)(zhang)(zhang)小(xiao)說(shuo)(shuo)(shuo)(shuo)喜愛(ai)。老(lao)(lao)(lao)(lao)張(zhang)(zhang)(zhang)每天坐在窗前,老(lao)(lao)(lao)(lao)張(zhang)(zhang)(zhang)小(xiao)說(shuo)(shuo)(shuo)(shuo)靜靜地回憶和(he)創(chuang)作(zuo)(zuo),老(lao)(lao)(lao)(lao)張(zhang)(zhang)(zhang)小(xiao)說(shuo)(shuo)(shuo)(shuo)他的老(lao)(lao)(lao)(lao)張(zhang)(zhang)(zhang)小(xiao)說(shuo)(shuo)(shuo)(shuo)文字充滿著(zhu)智(zhi)慧和(he)溫暖,讓人不禁(jin)感(gan)嘆老(lao)(lao)(lao)(lao)人們(men)的老(lao)(lao)(lao)(lao)張(zhang)(zhang)(zhang)小(xiao)說(shuo)(shuo)(shuo)(shuo)生活經歷和(he)感(gan)悟。《老(lao)(lao)(lao)(lao)張(zhang)(zhang)(zhang)小(xiao)說(shuo)(shuo)(shuo)(shuo)》成(cheng)為了一部備受推崇的老(lao)(lao)(lao)(lao)張(zhang)(zhang)(zhang)小(xiao)說(shuo)(shuo)(shuo)(shuo)經典之作(zuo)(zuo),傳播著(zhu)老(lao)(lao)(lao)(lao)人們(men)的老(lao)(lao)(lao)(lao)張(zhang)(zhang)(zhang)小(xiao)說(shuo)(shuo)(shuo)(shuo)智(zhi)慧和(he)愛(ai)心(xin)。老(lao)(lao)(lao)(lao)張(zhang)(zhang)(zhang)小(xiao)說(shuo)(shuo)(shuo)(shuo)